Cognosce te ipsum / poznaj samego siebie

Każdy z nas zna siebie, albo raczej poznaje siebie. Przez całe swoje życie zastanawiamy się, analizujemy, bądź płyniemy z prądem. Nie przypadkiem przytoczyłem dziś łacińską sentencje, która nota bene zachowuje aktualność, zresztą jak większość innych mądrości sformułowanych przez starożytnych, które to na przestrzeni dziejów i także przez cały ten czas określają pewne wartości uniwersalne w naszym życiu.

Mamy postęp, komórki, internet, demokracje (zasadniczo ją też wymyślili starożytni). Świat zmienia się w szalonym tempie, a z nim i ludzie, jednocześnie pozostając tacy sami. Paradoks, nie? A jednak. Jakbym spotkał się z jakimś Rzymianinem bądź Grekiem (w końcu wyrosłem w kulturze, którą zapoczątkowali) to myślę, że znaleźlibyśmy wspólny język pomijając postęp i całą historię. Cenimy w sumie te same wartości:  honor, rodzina, przyjaźń, miłość, wolność – wartości, które tak naprawdę nie istnieją w rzeczywistości w oderwaniu od nas samych, ale to my wiążemy te idee naszym życiem i postępowaniem, ale czy aby na pewno?

Jesteśmy ludźmi 21 wieku, wiemy wiele i dowiadujemy się jeszcze więcej. Pod pewnymi aspektami dla naszych przodków moglibyśmy wydać się bogami, ale czy my w ogóle znamy siebie czy tylko tak nam się wydaję, a nawet jeśli rzeczywiście znamy siebie i naszą drogę czy nią w ogóle idziemy, czy z niej zbaczamy ciągle i wciąż?

Wiemy przecież co zrobić by być szczupłymi i wysportowanymi, a czy wszyscy tacy jesteśmy? Mamy źródła by poznawać wiedzę, czy wszyscy jesteśmy już dzięki temu mądrzy? Chcemy pokoju, więc czemu ciągle giną w walkach ludzie? Chcemy dobrobytu i spokoju, ale czemu głód panuje na świecie? Chcę przez to tylko przekazać, że ZNAĆ DROGĘ, A PODĄŻAĆ NIĄ TO DWIE RÓŻNE SPRAWY!  A sentencja 'poznaj samego siebie’ nigdy nie straci na aktualności i zawsze powinna być naszym kanonem. Zgodnie z zasadą micro i macro kosmosu poznajmy najpierw siebie by przez nas (bo tylko tak potrafimy) moglibyśmy lepiej poznawać całą resztę.

Yśó