Mitologia. Przygody słowiańskich bogów.

„Mitologia. Przygody słowiańskich bogów.”, Melanii Kapelusz, od Wydawnictwa Egmont., jest jedną z tych książek, do których mam mieszane uczucia, a raczej nie do książki, a do mitów, które z jednej strony mnie bawią,  z innej dziwią, a jeszcze z innej przerażają. 

Książka jest w przepięknym wydaniu, znajdziesz w niej masę niesamowitych obrazów. Widać, że ilustrator zrobił tutaj dobrą robotę.

Książkę „Mitologia. Przygody słowiańskich bogów.” bardziej traktuję jako przygodę z zapoznaniem się ze słowiańskimi wierzeniami. Książka raczej nie dla maluszków, a dla starszych dzieci, i jak najbardziej dla dorosłych.

Przy tej książce można się zastanowić głębiej nad różnymi wiarami i poszukać różnic i podobieństw.

Cytaty:

„Woda była wszędzie, ogarniała wszystko i była wszystkim. Nie miała końca ani początku. Nie miała brzegów. Była jak wielkie morze, z którego nie można wyjść na ląd, bo lądu nie ma. Bezkresne, nieogarnione, niezmienne, wieczne.” 

„[…] Z konarów wychodziły mniejsze gałęzie, a z nich mniejsze i mniejsze. Kolejnym nie było końca. Całe drzewo pokrywały duże zielone liście – tak mięsiste, ze gdyby znieść je w dłoni, wypłynąłby sok. W koronie drzewa mieszkali bogowie. Żył tam Swarożyc – bóg ognia, żył gromowładny Perun. Żył Chors – bóg księżyca, i rozdający bogactwa Strzybóg. Żył Swaróg – bóg słońca, ojciec Swarożyca. […] I żyli wszyscy inni bogowie. Wszyscy, poza Welesem. „

„[…] Ziemskie drzewa zawsze otaczano czcią. Były one bowiem odbiciami drzewa kosmicznego. Szczególnym szacunkiem cieszył się dąb – święte drzewo Peruna, odznaczający się nie tylko najdostatniejszym kształtem, ale i boskością. […]”

Jeśli lubicie tematykę mitów, to jak najbardziej polecam tę książkę.