Poniżej znajdziesz sprawdzony przepis na zapiekanki z tuńczykiem. Ciasto własnej roboty!

Ja zazwyczaj wyrabiam ciasto z 360 g mąki orkiszowej, 30 g świeżych drożdży i ciepłej przegotowanej wody. Z części ciasta robię jedną dużą zapiekanką lub kilka małych, a drugą część zamrażam, by mieć ciasto na kiedyś.

Ogólnie to z 360 g mąki orkiszowej wychodzą dwie zapiekanki o formacie mniej więcej blaszki z piekarnika lub około 6 małych zapiekanek (zależnie jak kto zrobi).

Do miski wsypuję mąkę, dodaję drożdże, stopniowo dolewam wody i wyrabiam ciasto rękami. Wodę zazwyczaj wcześniej podgrzewam w dzbanku elektrycznym i później w szklance o pojemności 300 ml mieszam w proporcji pół na pół z zimną przegotowaną wodą. Nie wlewam wodę do mąki na hura, tylko tak jak pisałam dodaje jej stopniowo, bo może się okazać, że tyle wody wcale nie trzeba będzie zastosować – wszystko to zależy od wprawy. Jeśli ciasto jest za suche to dodaję trochę jeszcze wody i wyrabiam, a jeśli za bardzo klei się do rąk to dodaję jeszcze mąki. Dobre ciasto musi być jędrne i nieklejące się.

Gotowe ciasto zostawiam w tej samej misce, a miskę przykrywam ściereczką. Miskę z ciastem stawiam w ciepłym miejscu, ale nie na słońcu. Ja daję ciastu czas na wyrośnięcie około godziny.

Jak ciasto już wyrośnie to jeszcze raz je zagniatam aby uzyskać ‘jędrność’ – gdy ciasto jest za bardzo klejące to dodaję trochę mąki, a gdy za suche to wody.

Gdy już uzyskam ‘dobre’ ciasto to dopiero wtedy zastanawiam się czy zrobię duże zapiekanki czy małe, a może część zamrożę.

Jeśli chcielibyście zamrozić ciasto drożdżowe to najlepiej sobie je podzielić już na konkretne porcje, zawinąć delikatnie w folię spożywczą i wsadzić po prostu do zamrażalnika. Ja zazwyczaj robię tak, że ciasto dzielę na pół i jedną część mrożę, a z drugiej robię zapiekankę o wielkości mniej więcej blaszki z piekarnika.

Jeśli ciasto dzielimy na dwie części to albo robimy z obu części zapiekanki, albo jedną część mrozimy. Ciasto musimy rozwałkować i najlepiej pod spód ciasta i na wałek rozetrzeć trochę mąki, żeby nam się lepiej wałkowało. Ciast wałkujemy na cienki placek, ale tak by nie rozerwało się i żeby ławo nam było je przełożyć na blaszkę.

Ja nie mam jakieś specjalnej formy do pieczenia, więc robię to bezpośrednio na blaszce ‘piekarnikowej’ ;) ale wcześniej wykładam na nią papier do pieczenia. Jak już uformujemy ciasto na papierze to robimy delikatnie dziurki w cieście za pomocą widelca. Odstawiamy na chwilę znów do wyrośnięcia, na jakieś 10 minut i smarujemy je mieszanką koncentratu pomidorowego z ulubionymi przyprawami, ja mieszam go zazwyczaj z czubrycą czerwoną (mieszanka przypraw) i czosnkiem granulowanym. Tak przygotowane ciasto (bez dodatków) wsadzam do nagrzanego piekarnika na 175^oC i piekę w trybie pracy ‘góra, dół’ tak około 8 minut (nie mniej) – ten zabieg ma spowodować, że jak nałożymy na te ciasto jakieś mokre produkty to nie wyjdzie nam zakalec. Po tym czasie wyciągamy ciasto, ale piekarnika nie wyłączamy.

Na ciepłe ciasto nakładamy całą resztę, czyli na 1 dużą zapiekankę rozkładamy równomiernie (produkty muszą mieć temperaturę pokojową, nie bezpośrednio z lodówki):

Przed daniem sera polecam dorzucić trochę przypraw, np. czubrycę zieloną (mieszanka przypraw) i czosnek granulowany.

Całość wkładamy do piekarnika i pieczemy ok. 30 minut – w sumie to do czasu, aż zobaczymy że ser i ranty ciasta się fajnie przypiekły.

Taką gotową zapiekankę, na kilka porcji.

Pisałam też wcześniej, że czasami robię małe zapiekanki, które wykonuję tak, że z połowy wyrobionego ciasta robię tak najpierw tak jakby bułeczki (wychodzi mi ich też sześć), które później formuję już nie za pomocą wałka, a dłońmi i pięścią, po prostu ugniatam na cienki placek.

Resztę wykonuję tak jak przy dużej zapiekance, tzn. ciasto wcześniej nadziewam widelcem, smaruję koncentratem, zapiekam, po czym dodaję wspomniane wyżej składniki, w tym że składniki te dzielę na sześć równych porcji, tyle ile jest małych zapiekanek.

Takie gotowe zapiekanki można sobie również zamrozić :) i mieć je na kiedyś.

Zapiekanki te polecam brać sobie do pracy. Wygodnie się je zjada, bo mamy je w jednym kawałku, a na zimno również smakują dobrze – to lepsze niż zapychanie się w pracy kanapkami!